พลงชาติไทย เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ประจำชาติ แสดงถึงความเป็นเอกราชของชาติ และเป็นการสร้างความสำนึก ในความเป็นพี่น้อง สร้างความภูมิใจ ในศักดิ์ศรี สิทธิ เสรีภาพ ระหว่างคนในชาติ และเพื่อปลุกใจ ให้เกิดความรักชาติ
ความคิดในเรื่องของ การแต่งเพลงประจำชาตินั้น เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 ในปี พ.ศ.2414 โดยได้รับอิทธิพลจากตะวันตก ที่มีเพลงประจำชาติมาก่อน โดยเฉพาะอิทธิพลจาก ประเทศอังกฤษ โดยนายทหารอังกฤษ 2 นาย ซึ่งเข้ามาเป็นครูฝึกทหารเกณฑ์ ในวังหลวงและวังหน้า ในปลายรัชกาลที่ 4 ปี พ.ศ.2495 ที่ได้ใช้เพลง “God Save the Queen” เป็นเพลงฝึกสำหรับทหารแตร และอังกฤษเอง ก็ได้ใช้เพลงนี้เพื่อเป็นเพลงประจำชาติ
พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) ได้ประพันธ์เนื้อร้อง ขึ้นมาใหม่ โดยใช้เนื้อเพลง “God Save the Queen” เดิมและตั้งชื่อเพลงขึ้นมาใหม่ว่า "จอมราชจงเจริญ" นับเป็น "เพลงชาติฉบับแรก ของประเทศสยาม" จากนั้นในปี พ.ศ.2414 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเสด็จประพาส เมืองสิงคโปร์
ในขณะนั้นสิงคโปร์ ยังเป็นเมืองขึ้นของประเทศอังกฤษอยู่ กองทหารดุริยางค์ สิงคโปร์บรรเลงเพลง “God Save the Queen” เพื่อถวายความเคารพ พระองค์ทรงตระหนักดีว่า ประเทศมีความจำเป็น ที่จะต้องมีเพลงชาติ ที่เป็นของตัวเองขึ้น เพื่อแสดงถึงความเป็นเอกราช ของชาติ ครั้นเมื่อทรงเสด็จกลับถึงพระนคร จึงได้โปรดให้ตั้งคณะครูดนตรีไทยขึ้น เพื่อทรงปรึกษา หาเพลงชาติที่มีความเป็นไทย มาใช้แทน โดยคณะครูดนตรีไทย ได้เลือก "เพลงทรงพระสุบัน" หรือเรียกอีกอย่างว่า "เพลงบุหลันลอยเลื่อน" ซึ่งเป็นพระราชนิพนธ์ของ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2 โดยนำมาเรียบเรียงใหม่ ให้มีความเป็นสากลขึ้น โดย "เฮวุดเซน" (Heutsen) นับได้ว่าเป็น "เพลงชาติไทยฉบับที่สอง" ใช้บรรเลงในระหว่างปี พ.ศ.2414 – 2431
สำหรับ "เพลงชาติไทยฉบับที่สาม" คือ "เพลงสรรเสริญพระบารมี" (ฉบับปัจจุบัน) ประพันธ์โดย "ปโยตร์ สชูโรฟสกี้" (Pyotr Schurovsky) นักประพันธ์ชาวรัสเซีย คำร้องเป็นพระนิพนธ์ของ "สมเด็จฯ กรมพระนริศรานุวัตติวงศ์" ใช้บรรเลงเป็นเพลงชาติ ในระหว่างปี พ.ศ.2431 – 2475
"เพลงชาติไทยฉบับที่สี่" คือ "เพลงชาติมหาชัย" ใช้เป็นเพลงชาติ ในระหว่างการเปลี่ยนแปลง การปกครองปี พ.ศ.2475 โดยอาศัยทำนองเพลงมหาชัย ส่วนคำร้องนั้น ประพันธ์โดย "เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี" (สนั่น เทพหัสดิน ณ อยุธยา) เสนาบดีกระทรวงธรรมการ และ ต่อมาได้เป็นประธาน สภาผู้แทนราษฎรคนแรก โดยแต่งเพื่อใช้ขับร้อง และ บรรเลงปลุกเร้าใจ ประชาชน ก่อให้เกิดความรักชาติ และสร้างความสามัคคี ในระหว่าง ที่มีการเปลี่ยนแปลง ทางการเมือง ซึ่งบทเพลงมหาชัยนั้น ก่อนหน้านี้ นิยมใช้บรรเลง ในการรับเสด็จ เจ้านายชั้นสูง หรือข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ทำนองต้อนรับ พวกคณะผู้ก่อการ จึงไม่ค่อยพอใจ
"เพลงชาติไทย ฉบับที่ห้า" คือ "เพลงชาติฉบับ พระเจนดุริยางค์" ผู้ประพันธ์ทำนอง และมีคำร้อง ที่ประพันธ์โดย "ขุนวิจิตรมาตรา" (สง่า กาญจนาคพันธุ์) ซึ่งใช้เป็นเพลงชาติ ระหว่างปี พ.ศ.2475 – 2477 และ "เพลงชาติฉบับที่หก" คือ "เพลงชาติฉบับพระเจนดุริยางค์" ที่เพิ่มเติมคำร้อง ของ "นายฉันท์ ขำวิไล" เข้าต่อจากคำร้อง ของขุนวิจิตรมาตรา ใช้เป็นเพลงชาติ ระหว่างปี พ.ศ.2477 – 2482 เป็นเพลงชาติ ที่เป็นฉบับของทางราชการ ฉบับแรก โดยบทร้อยเพลงชาติ ของขุนวิจิตรมาตรา ได้ประกาศเป็นทางการ เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ.2477 โดยให้ร้องติดต่อกัน ได้เป็นสี่เที่ยว ตามลำดับบทร้อง ทั่วไปมักร้องกัน เพียงสองเที่ยว ซึ่งเนื้อร้อง ที่เพิ่มเติมมามี ดังนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น